اون سری تمام با یکی از دوستان رفته بودم جمهوری خرید . گفت : بریم یه چیزی بخوریم..گفتم :بریم پیتزا داوود! اولش قبول نکرد. گفتم: اولین پیتزایی تهرانه در ضمن شما تو گوگل پیتزا بزن کلمه ی پیشنهادی بعدیش داووده! تازه تو راه کلی تعریف کردم گفتم همون طور که مک دونالد نوشابه هاشو فری ریفل میده اینجا هم آقا داوود هر چند بار که بخوای کالباس رایگان میده و کیفیتش در حد سالامی هست ! اینو گفتم ورق برگشت :) گفت بریم...رسیدیم با تعجب و تحقیر گفت اینه گفتم آره پیتزای چی میخوای؟!اینم بگم هر پیتزایی انتخاب کنی فقط همون کالباس رو میریزه با یه پنیر که بیشتر میخوره پنیر گودا باشه :)))) در کمال ناباوری گفت نه! این خیلی سگ پزه و اینجا بود که میشن فیلد شدم و این بار هم داوود مارو نطلبید...
هر وقت از خیابون نوفل لوشاتو رد میشم دلم واسه ی پیتزا داوود پر میکشه از اونجایی که به نظر من سخت ترین بخش تنهایی ، تنها غذا خوردنه اصلا به دل من نمیچسبه تنهایی برم اونجا پیتزا بخورم تازه یکم هم میترسم :))) برای همین کلا این روزا هر کسی رو میبینم میگم بیا بریم داوود مهمون من حتی توی این شرایط هم کسی رو پیدا نکردم :|
کاش یکم از زندگی عادی لذت میبردیم مثل قدیم که از طعم نوشابه های شیشه ای که انصافا عامل انتقال هر نوع بیماری بودن ولی هیچیمون نشد لذت بردیم.
اگه برای خودمون زندگی کنیم شاید به جای اینکه رستوران نایب بریم و هزار جور عکس سلفی بگیریم تا جار بزنیم که ما هم جای لوکس میریم بریم همون پیتزا داوود انقدر کالباس فری ریفل بخوریم گلاب به روتون دچار بیماری های گوارشی بشیم تا شاید در دستشویی ها به فکر فرو بریم که چرا ؟!
?!Are You Lost In The World Like Me